Solotrip to Alqonquin Park 2014

Maandag1 September ben ik al vroeg op...... vandaag begint mijn tocht naar Alqonquin Park waar ik zo lang naar heb uitgekeken. Hoe zal het zijn om 4 dagen alleen in de wildernis te verblijven? De zon schijnt en hopelijk valt het weer voor de komende dagen mee....... dinsdag is namelijk regen voorspelt...... Nadat ik de spullen heb ingepakt en de kano op de auto heb vastgemaakt (ik mag de auto van Grace lenen..... de schat!), rijd ik rond kwart voor tien richting het noorden. Via highway 62 en de plaatsen Madoc, Bancroft stop ik nog even in Whitby om nog even wat inkopen te doen. Dan is het slechts enkele kilometers voordat ik bij de ingang tot het Park arriver. Vanaf hier is het nog zo'n 42 km rijden naar Canoe Lake vanwaar mijn kanotocht zal beginnen. Highway 60 loopt door het zuidelijke deel van het immense park.

Het is vandaag een vrije dag...... Labour Day en het is druk op de p-plaats. Veel mensen hebben dit laatste weekend aangegrepen om nog van de prachtige natuur te genieten en zullen vandaag vertrekken. Mooi....... ik kom hier namelijk voor de rust....... :-) Nadat ik me heb laten registreren en contactgegevens heb achtergelaten neem ik nog snel een kop koffie. Ik ben vooral benieuwd of de boot geen water maakt als ik zo het meer opga...... heb m namelijk maar kort kunnen testen deze morgen.

Inmiddels is de bewolking toegenomen en als ik het meer opga begint het te regenen...... leuke start van mijn trip....... Maar gelukkig is het maar een klein buitje en zal ik ook de komende dagen geen regen krijgen! Ik heb nog n geluk...... de harde wind heb ik mee en Canoe Lake is een flinke plas water waar je liever geen wind tegen hebt!

 De route die ik ga nemen is voor een groot deel dezelfde als 4 jaar geleden. Ik heb hiervoor gekozen om toch een beetje te weten wat me te wachten staat.... je bent toch alleen he.... Ik weet nog dat de portages (plekken waar je je over land moet verplaatsen) lastig en soms gevaarlijk kunnen zijn....... mocht er wat gebeuren dan weet je tenminste een beetje waar je je bevindt......... hoewel dat ook niet echt veel helpt wanneer je telefoon geen bereik heeft zo diep de wildernis in.....

De eerste nacht zal ik doorbrengen op een kampeerplekje op Joe Lake. Via een korte portage bereik ik het meer en vindt een mooi plekje om te overnachten. Het is nog geen 5 uur dus heb 't snel gedaan. Nadat ik de tent heb opgezet probeer ik een kampvuur te maken wat niet meevalt.......door de regen is er weinig droog hout te vinden. Na een half uur lukt het me uiteindelijk het vuur aan te houden en dat komt vooral dankzij de berkenbast die als een lap met terpetine werkt. Ervaring van de eerste trip..... Ik ben er inmiddels ook achter gekomen dat ik een matras ben vergeten!!!!!!!!! Om toch een beetje zacht te kunnen liggen vul ik de rubberen legerzak (Vielen Dank Rene!!!!) met dennentakken en ben benieuwd hoe dat zal slapen. Voordat het donker wordt komt een groepje Japanners langs die een plekje zoeken voor de nacht....... ze vragen of ik blijf overnachten...... ehhhh ja.... deuh....... een ander vraagt me of ik alleen ben....... verbaasd kijken ze me aan als ik dat bevestig.... Hoop zelf dat mijn nieuwe buren het rustig houden vanavond want zo'n groepje Aziaten kan nogal luidruchtig zijn met hun keelklanken....  Gelukkig hoor ik ze weinig en ik ga nog even het water op nadat ik hotdogs heb gegeten en eieren heb gekookt voor de volgende dag...... er zou regen komen en ik ben afhankelijk van het kampvuur dus wie weet komt er geen mogelijkheid om vuur te maken. In een baaitje verras ik een bever die op zijn beurt met een ferme klap van z'n start op het water laat weten niet van pottekijkers te houden. Als het donker wordt kruip ik mijn tentje in en probeer zo comfortabel mogelijk te gaan liggen...... het duurt even voordat ik in slaap val...... je moet wennen aan de vreemde geluiden... maar vooral aan de harde ondergrond.

Dag 2 begint al vroeg...... het slapen viel niet mee en werd regelmatig wakker..... op n gegeven moment wacht je gewoon tot het wat licht begint te worden. Het is echter nog donker als ik uit mijn tent kruip en me uit kan strekken..... en n peuk kan nemen. Het is doodstil en hoor alleen de roep van een loony over het meer galmen. Met het lichter worden beginnen andere vogels bescheiden n nieuwe dag te begroeten.... ik ben al bezig n vuurtje te maken om water te koken voor n kop koffie. Na het ontbijt pak ik de spullen in en peddel net na 7 uur het meer op wat als een spiegel lijkt..... het is windstil en geruisloos glij ik door het water. Ik groet de Japanners die half slapend uit hun tent komen.

Het is bewolkt maar droog...... en ik peddel richting mijn eerste portage van de dag.... er staan er 3 op het programma vandaag! Als ik de portage bereik zie ik echter dat de beverdam in het riviertje waarschijnlijk door het hoge water van afgelopen voorjaar is weggespoeld! De eerste hindernis kan ik al peddelend nemen. De tweede portage laat niet lang op zich wachten en is 430 m lang. Ik besluit echter om het ondiepe riviertje lopend; de kano voorttrekkend, te nemen en kom zo vrij makkelijk uit op Baby Joe Lake. Een klein meertje wat ook weer als een oase verborgen ligt tussen de bosrijke heuvels. Portage 3 moet ik echter over land nemen. De 190 meter gaat via een goed bebaanbaar pad en na rugzak en ton met eten draag ik de kano op mijn nek naar het startpunt om Burnt Island Lake op te gaan. De zon laat zich af en toe zien en het is inmiddels middag geworden. Op een kamppeerplek maak ik n vuurtje en bak 2 eieren en maak koffie. Ik zie af en toe in de verte een kano maar het is zo verder het gebied in al opmerkelijk rustiger.  Na de lunch peddel ik het meer over en zoek dichtbij de volgende portage een kampeerplek. Aan de horizon stabelen zich donkere wolken samen en ziet het er dreigend uit....... maar het blijft droog.

Morgen staat de zwaarste tocht op het programma en na een dag peddelen begin je je schouders en armen wel te voelen. Rond 5 uur heb ik mijn tentje opogezet en kan er koffie gemaakt worden. Chipmunks kom je op elke kampeerplek tegen en houden je graag gezelschap...... soms opdringerig op zoek naar een snack dus je moet uitkijken dat je brood en andere zaken na gebruik in de ton stopt. Uit frustratie heeft een chipmunk m'n zonnebril proberen te stelen en vindt m een paar meter van de tent terug....... het touwtje doorgeknaagd. Hoe zou zo'n beest eigenlijk smaken vraag ik me af...... Bij de inspectie van het terrein vindt ik dichtbij het karkas van een elandkoe....... nog niet zo heel oud zo te zien...... ik vraag me af hoe die aan z'n eind is gekomen..... wolfen of mischien een zwarte beer.....? Zouden ze nog terugkomen om de botjes af te likken........ het is een prettige gedachte dat ik mijn etenswaren in de ton kan doen en in de boom kan hangen (advies is om deze minimaal 4 meter boven de grond te hangen). De zon laat zich uiteindelijk nog even zien en de bewolking klaart op...... de dag eindigt met blauwe lucht en een maan die weerspiegelt op het water.

In de hoop op een betere nachtrust heb ik nu een flink pak varens in de rubberen zak gedaan en lijkt dit al wat meer op iets als een matras. Het ligt uiteindelijk ook wel iets beter maar om nu van een goeie nachtrust te spreken...... nee.

 Dag 3 staat voor de deur..... nadat ik om 3 uur nog even uit mijn tent ben gekropen om te genieten van de duizenden sterren aan een heldere hemel, wordt ik rond half 7 uur weer wakker. De zon probeert zich door de bewolking te werken en zorgt voor een fascinerend licht. Zo de dag te beginnen.....  in deze stilte met af en toe het geluid van een loony blijft toch echt iets bijzonders en laat je realiseren hoe mooi deze aardbol toch is...., de foto's spreken voor zichzelf.

Na het genieten staat portage 1 op het programma. Als ik naar Tom Thompson Lake wil, moet ik totaal 8 poratges doen!!! De eerste is 710 m niet alleen de langste maar ook de lastigste. Een smal, glibberig pad met nogal wat stenen loopt heuvel op, dan een dal in en wederom een klim waarna je afdaalt naar Aster Pond. Rugzak en ton worden eerst naar het eind gedragen en dan is het de beurt aan de kano....... het is even doorbijten maar kom heelhuids aan. Ik zie echter aan de overkant van de kleine plas al de volgende portage liggen! Je zou haast vergeten te genieten van de prachtige natuur... Voor de middag heb ik 4 portages genomen en branden mijn spieren in nek en schouder....... totaal 1,5 km klimmen en dalen over glibberige en ruige stukken pad.... in de warmte want de zon staat stralend aan de hemel..... hoogste tijd om te rusten en wat te eten. En ik ben nog niet eens op de helft! en ben geen mens tegen gekomen.

Ik stop op een prachtige plek en maak koffie, eet wat en besluit een duik te nemen om af te koelen. Ik duik in m'n blootje het water in.......veel vrijer dan zo kun je je niet voelen. Ik bekijk de kaart nog eens en besluit uiteindelijk een iets andere route te nemen. Ten eerste hoef ik dan maar 2 portages te doen van total 520 meter in plaats van 4 van nog eens ruim 1,5 km. Ten tweede wil ik ook wel eens een nieuw stuk te doen en vindt op kaart een mooie route via een moeras...... waar mogelijk de lage waterstand 'end summer' voor problemen kunnen zorgen maar dat zien we dan wel als ik er ben.

Vol goede moed peddel ik naar de eerste portage...... 120 meter is lekker kort maar het pad is ruig..... hier wil je geen achillispees sheuren......  dus rustig aan. Ik kom uit op Vanishin Pond...... een prachtig mooi stukje meer omringd door sparren...... Als ik de spullen in de kano leg zie ik een "Rouwmantel' vliegen...... de vlinder landt op mijn voet en begint het zweet (zout) met z'n lange roltong op te likken..... even danvooruit .

Dan verder peddelen en ik moet een beverdam over klimmen/varen voordat ik uitkom in een groot stuk moerasland. Een kleine geul slingerd zich door het gebied en lijkt ideaal voor Moose!!!! Al laverend over de smalle doorgang en door hoog riet ingesloten kom ik uit bij een beverdam...... waarna opnieuw een stuk door ondiep maar bevaarbaar water me bij portage 2 brengt. Deze neem ik vrij snel want het pad is vrij vlak en goed begaanbaar. Uiteindelijk kom ik uit op Jay Lake en bereik dan Little Doe Lake.

Hier zoek ik ik naar een plek om te overnachten want ik ben er voor vandaag wel klaar mee. Een paar slechte nachten, het peddelen en het zware sjouwen heeft me aardig tam gekregen. Ik vindt een prachtig plekje..... een rotsachtig schiereiland met kampplek 10 meter boven het meer. Ik neem eerst een uurtje rust en geniet van het uitzicht. Daarna tent opzetten en vuur maken..... een gebakken ei smaakt goed na zo'n dag. Ik zie een bever langs zwemmen "onder me" en zie langzaam de zon achter de heuveltoppen verdwijnen. Het is iets voor negen als ik in de tent kruip Ik voel nu zo'n beetje alle spieren en het ligt niet prettig..... ik wordt om 1 uur wakker.... 2 uur..... 3 uur..... en hoor dan vlakbij een uil.... en een jong roepen. Aan het geluid te horen moet het een Grey Owl zijn! Deze prachtige grote uil broedt hier en er eentje horen is al prachtig.

De volgende ochtend ga ik na het ontbijt al vroeg op pad en kom langs een kamppeerplek die is afgesloten voor bezoekers........ op een bord staat aangegeven dat er een berenval is opgezet en verboden terrein is. Ik vermoed dat men het gebied heeft afgesloten omdat de uil hier zijn broedplek heeft en zo met rust gelaten wordt.

De terugtocht naar Canoe Lake neemt de hele morgen in beslag en gaat via enkele paradijselijk mooie plekken. Bij de laatste stop spreek ik 2 Canadezen die vol bepakt de laatste portage moeten nemen. Ze hebben 10 dagen in de wildernis gebivakeerd....... geen moose en zelfs geen bever gezien! Dan heb ik meer geluk gehad...... :-)  Na de laatste korte portage moet ik tegen de wind in Canoe Lake over..... een laatste test voor mijn vermoeide schouders..... iets na 12 glij ik het strandje op en ben blij dat ik het heb gehaald. Moe maar met een ontzettend fijn gevoel pak ik de spullen in en op de auto en haal dan een heerlijke bak koffie bij de Portage Store....... Dat is heerlijk ff genieten...... net als van deze fantastische ervaring!